"Toubabou" of "La Blanche! Ca va?!" dat roepen de kinderen naar mij op straat. Maar sinds dinsdag zouden ze beter "dag rooie" roepen. Ik ben paar dagen naar Banfora geweest, een stadje op zo'n 100 km van Bobo en de zon heeft me daar nogal verrast.
Mijn gastvrouw in Banfora is Aïsha, de-altijd glimlachende-zus van Haoua. We huren een P50 en bollen samen richting watervallen, iets buiten de stad. Deze weg ken ik ondertussen maar het blijft een unieke ervaring door de rijst- en suikerrietvelden rijden. Eerste stop zijn de Dômes van Fabédougou.
De Dômes zijn vreemde rotsformaties, hoog in het groen. We spelen een spelletje: welke afbeelding zie jij in die rots? Aïsha was hier al eerder en ze wil kost wat kost nog eens naar boven klimmen, maar het duurt even voor we het juiste padje vinden. Uitendelijk geraken we op de koepels, 't is er gigantisch heet maar wel prachtig.
Even uitpuffen in de schaduw en al verlangen naar de verkoeling van de watervallen... We springen terug op onze brommer en luieren de hele namiddag aan les cascades de Karfiguéla.
Als ik naar Banfora kom, moet het regenen meent Aïsha. Vorig jaar zijn we samen zowat verzopen in een stortbui. Dit jaar zijn we op de terugweg als het hard begint te waaien. De laatste tien minuten rijden we door de gietende regen. Gelukkig is het daardoor 's nachts iets koeler om te slapen. Woensdag staat 'les pics de Sindou' op het programma. Ibrahim werkt voor een transportbedrijf, hij is een goeie vriend van Aïsha en haar zussen, en heeft ons aangeboden om met zijn auto naar Sindou te rijden. Perfect! Om 8u15 tanken we voor 10.000 cfa (15 euro), daarmee geraken we met gemak heen en weer. Maar we zijn Banfora nog niet uit of de auto doet vreemd...
Ibrahim stapt toch maar even uit om te checken. Ze hebben toch goeie benzine getankt? Want tegenwoordig is de kwaliteit niet altijd optimaal... hmm, nee we geraken een miniheuvel niet op, dus auto aan de kant.
Ik vind het al bijzonder komisch omdat Ibrahim vanaf het begin aan het stoefen was over zijn auto. Hij doet de motorkap open maar vindt niet meteen het probleem. Ik weet dat het wel zal opgelost worden maar wanneer?! Er wordt druk over en weer gebeld en even later staat er een mecanicien bij ons.
Er wordt gesleuteld er wordt geprutst en er wordt teruggereden. Aïsha en ik wachten geduldig af. Rond half twaalf komt Ibrahim er weer aan, big smile! We kunnen vertrekken. Nu zijn we nog geen 5km onderweg of we vallen weer stil.
Hop, motorkap weer open. Het moet die bobine zijn... weer bellen en weer wordt de mecanicien op zijn moto gestuurd. Ondertussen rijdt er toevallig een bevriende garagist voorbij die ook komt helpen. Wegenwachters heb je hier niet maar op een bepaald moment staat er wel vijf man aan de auto te prutsen. Uiteindelijk blijkt het een filtertje te zijn dat vanalles blokkeert, miniscuul klein!
Ik had eigenlijk de hoop om vandaag in Sindou te geraken opgegeven. Maar om 13u20 (na 5 uur!) rijden we dan toch Banfora uit. De weg is als een wasbord en Ibrahim rijdt supersnel. Ik probeer van het landschap te genieten maar zit toch beetje in met onze veiligheid. 'k Ben dan ook opgelucht als we drie kwartier later voor 'les pics de Sindou' staan.
Prachtig! Dat ik hier de vorige keren nog niet geweest ben?! Dit is een rotsformatie van zo'n 10km lang, aan de grens met Mali en Ivoorkust. Vroeger werd er bovenop de rotsen geleefd, nu worden jongens tussen 18 en 25 jaar hier geïnitieerd. Een gids neemt ons mee naar boven en vertelt de geschiedenis van deze pics in een grot. Hij zoekt deze schuilplek op omdat het hard begint te regenen.
De temperatuur is na de regen perfect voor een wandeling op de berg. Aïsha en Ibrahim zijn ook onder de indruk, 't is de eerste keer dat ze naar boven klimmen. Ondertussen blijft Ibrahim maar gsm-en. Met zijn vrouw om te beschrijven hoe schoon het daar boven op de berg wel is en met een vriend die beneden in Sindou woont. We gaan nog een Brakina drinken met die vriend en rijden dan via de regenboog terug naar Banfora.
Mijn gastvrouw in Banfora is Aïsha, de-altijd glimlachende-zus van Haoua. We huren een P50 en bollen samen richting watervallen, iets buiten de stad. Deze weg ken ik ondertussen maar het blijft een unieke ervaring door de rijst- en suikerrietvelden rijden. Eerste stop zijn de Dômes van Fabédougou. 
De Dômes zijn vreemde rotsformaties, hoog in het groen. We spelen een spelletje: welke afbeelding zie jij in die rots? Aïsha was hier al eerder en ze wil kost wat kost nog eens naar boven klimmen, maar het duurt even voor we het juiste padje vinden. Uitendelijk geraken we op de koepels, 't is er gigantisch heet maar wel prachtig.
Even uitpuffen in de schaduw en al verlangen naar de verkoeling van de watervallen... We springen terug op onze brommer en luieren de hele namiddag aan les cascades de Karfiguéla.
Als ik naar Banfora kom, moet het regenen meent Aïsha. Vorig jaar zijn we samen zowat verzopen in een stortbui. Dit jaar zijn we op de terugweg als het hard begint te waaien. De laatste tien minuten rijden we door de gietende regen. Gelukkig is het daardoor 's nachts iets koeler om te slapen. Woensdag staat 'les pics de Sindou' op het programma. Ibrahim werkt voor een transportbedrijf, hij is een goeie vriend van Aïsha en haar zussen, en heeft ons aangeboden om met zijn auto naar Sindou te rijden. Perfect! Om 8u15 tanken we voor 10.000 cfa (15 euro), daarmee geraken we met gemak heen en weer. Maar we zijn Banfora nog niet uit of de auto doet vreemd...
Ibrahim stapt toch maar even uit om te checken. Ze hebben toch goeie benzine getankt? Want tegenwoordig is de kwaliteit niet altijd optimaal... hmm, nee we geraken een miniheuvel niet op, dus auto aan de kant.
Ik vind het al bijzonder komisch omdat Ibrahim vanaf het begin aan het stoefen was over zijn auto. Hij doet de motorkap open maar vindt niet meteen het probleem. Ik weet dat het wel zal opgelost worden maar wanneer?! Er wordt druk over en weer gebeld en even later staat er een mecanicien bij ons.
Er wordt gesleuteld er wordt geprutst en er wordt teruggereden. Aïsha en ik wachten geduldig af. Rond half twaalf komt Ibrahim er weer aan, big smile! We kunnen vertrekken. Nu zijn we nog geen 5km onderweg of we vallen weer stil.
Hop, motorkap weer open. Het moet die bobine zijn... weer bellen en weer wordt de mecanicien op zijn moto gestuurd. Ondertussen rijdt er toevallig een bevriende garagist voorbij die ook komt helpen. Wegenwachters heb je hier niet maar op een bepaald moment staat er wel vijf man aan de auto te prutsen. Uiteindelijk blijkt het een filtertje te zijn dat vanalles blokkeert, miniscuul klein!
Ik had eigenlijk de hoop om vandaag in Sindou te geraken opgegeven. Maar om 13u20 (na 5 uur!) rijden we dan toch Banfora uit. De weg is als een wasbord en Ibrahim rijdt supersnel. Ik probeer van het landschap te genieten maar zit toch beetje in met onze veiligheid. 'k Ben dan ook opgelucht als we drie kwartier later voor 'les pics de Sindou' staan.
Prachtig! Dat ik hier de vorige keren nog niet geweest ben?! Dit is een rotsformatie van zo'n 10km lang, aan de grens met Mali en Ivoorkust. Vroeger werd er bovenop de rotsen geleefd, nu worden jongens tussen 18 en 25 jaar hier geïnitieerd. Een gids neemt ons mee naar boven en vertelt de geschiedenis van deze pics in een grot. Hij zoekt deze schuilplek op omdat het hard begint te regenen.
De temperatuur is na de regen perfect voor een wandeling op de berg. Aïsha en Ibrahim zijn ook onder de indruk, 't is de eerste keer dat ze naar boven klimmen. Ondertussen blijft Ibrahim maar gsm-en. Met zijn vrouw om te beschrijven hoe schoon het daar boven op de berg wel is en met een vriend die beneden in Sindou woont. We gaan nog een Brakina drinken met die vriend en rijden dan via de regenboog terug naar Banfora.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten