afscheid

Vorige week besefte ik plots, oeps dit is al men laatste woensdag in Burkina Faso en vrijdag was het al de laatste dag workshop bij radio Jeunesse.
Tijd voor afscheid dus...

Men laatste weekend breng ik in Bobo door. Cyrille, Ben en London komen dag zeggen. Marie en Delphine maken lekkere afscheidscadeautjes...
Op de grand marché nog op zoek naar laatste spullen en met de hulp van Pascal en Karim koop ik paar cadeautjes voor Burkinabé-vrienden.

's Avonds laatste optreden van Yerelon en nog lekker lang gaan dansen. Maar dan moet ik echt gaan... lastig! 't Is wat bewolkt maar mijn zonnebril is toch handig om traantjes te camoufleren. Gelukkig is er altijd de lach van Africa!
De laatste avond breng ik in Ouaga door. Ik nodig iedereen uit voor een glas op het terras voor de radio. Maar om al wat te wennen aan de Belgische weersomstandigheden, regent het speciaal voor mij. Met het hele gezelschap naar binnen dus.

Yves en Yvette willen mij nog niet uitzwaaien en terecht, 's avonds eten we nog samen en zal ik ook mijn laatste nacht doorbrengen bij hen thuis in Pissy. Voor de radiocollega's is het wel bye bye.

Straks moet ik dus het vliegtuig op en ik kijk echt uit om familie, vrienden terug te zien en 'k heb ook goesting om er op Flagey terug in te vliegen. Maar ik ben zeker dat ik de vrienden hier, de ambiance, het weer, de hele ervaring snel zal missen. Tene en Princesse zijn er dan ook van overtuigd dat het afscheid een 'tot ziens' is.

communicatie

Frans, Mooré, Dioula, Gurunsi,... er wordt hier in allerlei talen door elkaar gecommuniceerd. En heel wat Burkinabés schakelen vlotjes van de ene naar de andere over. Ik doe men best en kan al een beetje goeiedag enzo zeggen. Maar het is voor mij ook een kwestie van op een andere manier leren babbelen en communiceren. Laat me zeggen op een ander tempo en via allerlei beleefdheidsregels, dat is voor mij 'de uitdaging' tijdens de radio-stage.
Sinds maandag 4 augustus ben ik elke dag bij Radio Jeunesse. Daar volgen bijna vijftien jongeren een radiostage tijdens de schoolvakantie en twee weken krijgen ze mij als 'Belgische experte' hih. Maar ik kan je verzekeren dat het niet evident is om met zoveel tegelijk radiootje te spelen... Petit à petit leren ze bij en af en toe werkt het materiaal van de eerste keer of hebben we wat studiotijd! Motivatie krijg je wel door de jongeren die meedoen want die zijn bijzonder leergierig én geduldig.

Voor een reportage of programma kiezen ze meestal een serieus onderwerp dat ze heel grondig voorbereiden. 't Gaat misschien af en toe wat traag of de vellen papier die ze volschrijven lijken misschien nogal veel, maar het is voor mij weer even beseffen dat het hier verre van evident is om op een computer te werken en zomaar tot alle nieuws- en informatiebronnen toegang te hebben.

4 augustus was de revolutie in Burkina Faso 25 jaar geleden en 5 augustus is het nationale feestdag (onafhankelijkheid 5/8/1960). Ik had hen de opdracht gegeven daarover een radioprogramma te maken. Niet meteen een bijzonder 'sexy' onderwerp, maar ik was onder de indruk van hun kennis en aanpak. Debatteren kan hier uren duren en iedereen geeft graag z'n mening, ook op de radio!

Andere vorm van communicatie is 'forumtheater'. Mijn vriendin Fatou is actrice bij een Ouagalaise theatergezelschap dat stukken maakt over aidspreventie of tuberculose of emancipatie van de vrouw etc.

Elk jaar krijgt hun theatergroep bezoek van enkele Waalse acteurs. Samen maken ze een toneelstuk dat ze in Ouaga maar ook in een paar dorpen rond de hoofdstad spelen. Dit jaar ging het over "de voor- en nadelen van humanitaire projecten uit het Noorden". Misschien vreemd onderwerp voor een toneel maar wel iets dat me persoonlijk aansprak! Fantastisch om te zien hoe zelfrelativering bijzonder goed werkt, voor wit én zwart. Het opzet van forumtheater is dat er na het toneelstuk een debat met het publiek is en dat het publiek kan sugereren hoe bepaalde situaties beter aangepakt kunnen worden. Geanimeerde discussies onstaan, heel boeiend om daar middenin te zitten.