krokodillen

Sabou is een dorp vlakbij Koudougou, de derde grootste stad van Burkina. "De autostrade" tussen Ouaga en Bobo gaat er dwars door en dus zag ik tot nu toe enkel vanuit de bus velden en de huizen van de Mossi. Maar deze keer ben ik op mijn terugweg naar Ouaga uitgestapt want Sabou heeft een meer en daarin leven heilige krokodillen!Relatief grote beesten... Er zouden een honderdtal in het meer leven en die komen zowat op commando uit het water. Niet alle honderd tegelijk natuurlijk maar toch wel vreemd dat als 'de krok-lokker' op een bepaalde manier fluit er plots een stuk of vijf krokodillen naar de oever zwemmen.
Daar krijgen ze een kip voorgeschoteld die door die scherpe tanden aan flarden wordt gereten. De krokodil houdt die kip nog wat in haar bek en op dat bloed komen muggen af, de krokodil sluit haar bek, glijdt opnieuw het water in en gebruikt de muggen als lokaas voor vissen. Slim bekeken voor een gevarieerd menu.

De inwoners van Sabou zijn niet bang van deze Crocodiles sacrés en ze verwachten van toeristen hetzelfde. Dus heb ik moedig geposeerd bij één van de fotogenieke crocos.

Dolo is hét traditionele bière de mil (gierst?!). In het dorp krijg ik het overal aangeboden en nee, als je in een cabaret op de markt een calabas met dit drankje aangeboden krijgt, weiger je niet! Lekker vind ik het niet, maar naast me zit altijd wel een Burkinabé die met plezier mijn calabas leegdrinkt.

In Sabou snakt iedereen naar regen want de voorbije drie weken heeft het er één keer geregend. Op de velden kan voorlopig niet gewerkt worden en dat is nu net de enige bron van inkomsten voor de meeste bewoners.
Dit is de kathedraal van Sabou. 'Grace à Dieu', 'Si Dieu le veut' het zijn standaardzinnetjes in de woordenschat van elke Burkinabé. Geloof is hier super belangrijk, of je nu moslim, christen of animist bent. Ik vind het trouwens opvallend hoe die verschillende religies elkaar hier voortdurend kruisen. In deze kerk ontmoette ik priester Marc, een Pool die een paar jaar in Brussel woonde en nu Sabou als grote parochie heeft.
Mooré is de taal die de Mossi spreken, da's bijna de helft van de bevolking. Hier ben ik een 'nassara' en word ik zo begroet door de kinderen. Maar ook les vieux doen graag een babbeltje. Ik laat dan gewillig men hand vasthouden en laat vertalen wat er gevraagd wordt. Want meestal zit ik maar wat te mmm-en en bevestigend te lachen, haha!